Rzetelnie o małym dziecku
Wielu rodziców oraz wychowawców żłobkowych obserwując małe dzieci, zastanawia się, czy ich rozwój jest prawidłowy. Zdarza się, że ktoś zwraca uwagę, że dziecko zachowuje się inaczej niż jego/jej rówieśnicy.
Oglądanie telewizji (a nawet telewizor włączony w tle!) przed 18 miesiącem życia może mieć negatywny wpływ na rozwój mowy, umiejętności czytania (w przyszłości), czy pamięć krótkoterminową dziecka. Ma też związek z problemami ze snem i koncentracją uwagi.
Kasia ma więcej… krzyczy dwuletnia Ania pokazując talerzyk koleżanki, na którym jest ‘górka’ chrupków kukurydzianych, podczas gdy na talerzyku Ani jest zaledwie kilka.
To pierwszy dzień praktyk Agnieszki. Szybko obserwuje salę. Gdzie jestem potrzebna? Jest wszędzie i nigdzie; chodzi– nie, biega– z jednego kąta w drugi. Chce przez cały czas zapewnić wszystkim dzieciom jak najwięcej potrzebnej uwagi… Jednak czy to możliwe? I co
To pierwsze dni Zosi oraz Franka w żłobku. Franek siedzi w kącie sali, czujnie obserwując otoczenie, jest spięty, widać, że czuje się niepewnie. Zosia natomiast biega po całej sali, ogląda każdą zabawkę, popycha dzieci, nie chce usiąść nawet na chwilę…
Od lat wielu marzę o tym, żeby dzieci w każdym wieku spędzały jak najwięcej czasu na świeżym powietrzu – zimą też. Pobyt poza murami – na dworze, jak mówi się w północnych i środkowych częściach Polski, albo na polu,
“Chcesz kanapkę z serem czy z szyneczką?” pyta wychowawczyni Zuzię lat 2 podsuwając bliżej talerz z kanapkami podczas śniadania. I nieważne jest, którą z kanapek Zuzia wybierze. Ważne, że pani dała jej wybór.
Częste rozmowy dorosłych z najmłodszymi dziećmi są kluczowe dla ich rozwoju językowego (1). Dlatego też jakość codziennych doświadczeń dzieci w żłobku w dużej mierze uzależniona jest od kompetencji wychowawców do nawiązywania wartościowych interakcji z podopiecznymi, którym towarzyszy werbalna komunikacja.
Potwory pod łóżkiem. Pies sąsiada. Spłukiwanie toalety. Obawy maluchów – liczne i różnorodne – są produktem rozwijającej się wyobraźni dziecka i jego zdolności do przewidywania. Mogą one tworzyć się na bazie rzeczywistego zdarzenia, które wystraszyło dziecko, albo też być wynikiem czegoś, co przytłoczyło jego zmysły:
Chyba każdy z nas słyszał choć raz w życiu od dziecka: „zielone ble” albo „liść fuj-fuj”. Co wtedy robić? Czy powinniśmy przekonywać dzieci, mówiąc: „chociaż spróbuj!” albo „za mamusię! No musisz zjeść brokułka za mamusię!”