Uderzanie dorosłych nazywane jest atakiem. Bicie zwierząt nazywane jest okrucieństwem. Bicie dzieci jest dla ich własnego dobra? Było to motto kampanii Rady Europy, rozpoczętej w 2008 roku przeprowadzonej w celu zwiększenia świadomości na temat zniesienia kar cielesnych wobec dzieci.

W tym tekście dzielimy się kilkoma mitami i prawdami dotyczącymi kar cielesnych.

Mity i fakty o karach cielesnych
MIT 1: Klaps, od czasu do czasu, nikogo nie krzywdzi. Moi rodzice też dawali mi klapsy, kiedy byłem dzieckiem i nie uważam żeby wyrządzono mi krzywdę. Prawdę mówiąc, bez tego stałbym się zepsutym i niegrzecznym dzieckiem.

FAKTY: Kara cielesna jest uważana za jedną z najczęstszych form przemocy wobec dzieci, w której siła fizyczna jest stosowana w celu spowodowania pewnego bólu lub dyskomfortu, ale nie obrażeń, oraz jako sposób na skorygowanie lub kontrolę nieodpowiednich zachowań [1]. Często wiąże się to z jakąś formą upokorzenia, groźby lub szyderstwa [2]. Nie są znane żadne korzyści stosowania kar cielesnych [3, 4]. Przeciwnie, kilka badań sugeruje, że kary cielesne mogą powodować fizyczne i psychiczne urazy u dzieci, zagrażając ich zdrowemu rozwojowi [5]. Co więcej, stosowanie kar cielesnych jest często powielane przez kolejne pokolenia w rodzinie  [6].

MIT 2: Istnieje ogromna różnica między biciem dziecka a daniem mu klapsa dla jego własnego dobra. Czasami klaps lub pociągnięcie dziecka za rękę w odpowiednim momencie zapobiega zranieniu lub niewłaściwemu zachowaniu się dziecka.

FAKTY: Kara cielesna jest naruszeniem praw dziecka, niezależnie od formy, intensywności i częstotliwości jej stosowania [2]. Tak więc, zarówno ‘łagodne” formy, takie jak dawanie dziecku klapsa, jak i najbardziej ekstremalne, takie jak ciągnięcie dzieci za włosy, czy bicie przedmiotami, są agresją, która zagraża dobru dzieci. Kara cielesna nie służy ochronie dzieci. Przeciwnie, jest to nieskuteczna strategia promowania odpowiednich zachowań, która wysyła niewłaściwy sygnał do dzieci, że poprzez przemoc cielesną możemy rozwiązywać problemy i konflikty  [2].

MIT 3: Każdy wie, jak wychowywać dziecko, postępując w sposób, który wydaje się najbardziej właściwy. Gdyby kary cielesne były karane przez prawo, ile osób zostałoby skazanych? Są nawet religie, które narzucają stosowanie kar cielesnych!

FAKTY: Istnieje kilka instytucji dążących do uregulowania aspektów związanych z przemocą, tak aby przemoc wobec dzieci nie była uzasadniona. Od 1985 roku Rada Europy potępia kary cielesne i proponuje ich zakaz poprzez kilka zaleceń. Obecnie większość państw członkowskich Rady Europy zniosła kary cielesne we wszystkich kontekstach, w tym w szkole i rodzinie. Również art. 19 Konwencji Praw Dziecka [7] wyraźnie mówi o potrzebie ochrony dzieci przed wszelkimi formami przemocy. Dlatego też wolność religijna nie powinna być nadrzędna w stosunku do praw człowieka, wyrażonych przez Komitet Praw Dziecka [8]. W związku z tym kilku przywódców religijnych zatwierdziło zobowiązanie do zwalczania przemocy i kar cielesnych wobec dzieci [2].

PROPOZYCJA DO REFLEKSJI W GRONIE WYCHOWAWCÓW:
Jaką odpowiedzialność ponosimy jako specjaliści w zakresie edukacji wczesnodziecięcej wobec dzieci, które doświadczają przemocy, jak możemy podnosić świadomość społeczną w tym zakresie i czy należy to do naszych obowiązków?

Ten tekst został przygotowany na podstawie wpisu autorstwa Nadine Correia z Portugalii opublikowanego na EarlyYearsBlog.eu.

Więcej o stosowaniu kar cielesnych przeczytacie tu.

 

Źródła:

[1] Donnelly, M., & Straus, M. A., (2005). Corporal punishment of children in theoretical perspective. New Haven: Yale University Press

[2] Conselho da Europa (2008). A abolição dos castigos corporais infligidos às crianças. Strasbourg: Council of Europe.

[3] Taylor, C. A., Fleckman, J. M., Lee, S. J. (2017). Attitudes, beliefs, and perceived norms about corporal punishment and related training needs among members of the “American Professional Society on the Abuse of Children”. Child Abuse & Neglect, 71, 56-68. doi:10.1016/j.chiabu.2017.04.009

[4] Gershoff, E. T. (2013). Spanking and child development: We know enough now to stop hitting our children. Child Development Perspectives7(3), 133-137. doi: 10.1111/cdep.12038

[5] Gershoff, E. T., Goodman, G. S., Miller-Perrin, C. L., Holden, G. W., Jackson, Y., & Kazdin, A. E. (2018). The strength of the causal evidence against physical punishment of children and its implications for parents, psychologists, and policymakers. American Psychologist, 73(5), 626-638. doi: 0003-066X/18/$12.00

[6] Gershoff, E., Sattler, K. M., & Holden, G. W. (2019). School corporal punishment and its associations with achievement and adjustment. Journal of Applied Developmental Psychology, 63, 1-8. doi: 10.1016/j.appdev.2019.05.004

[7] United Nations Organization (1989). United Nations Convention on the Rights of the Child. New York: United Nations.

[8] United Nations Committee on the Rights of the Child (2003). General measures of implementation of the Convention on the Rights of the Child. New York: United Nations.

 

Mity o karach cielesnych: Bicie dzieci… Jest dla ich własnego dobra

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *